Uzun zamandır yazmak istediğim bir konu vardı. Markette gözüme çekirdek torbaları ilişince durdum ve “çekirdek torbası mı?” dedim. Ben ki bir çekirdeksever olarak, nasıl işitmemişim bu icadı. Gel de hayıflanma. Derken çekirdeği torbanın biraz ilerisindeki reyonda buldum. Papağan Çekirdekleri.
Birara takmıştım çekirdek markalarına. Hatta bir konser alanında çekirdekçileri yakalayıp, çekirdek isimlerine bakmıştım. Çok garip isimlere rastlamıştım.
Peki ben bu araştrmacı çekirdekseverliği niye mi yapıyordum? Tadım’ın çekirdeklerie rakip var mı?, bunu araştırıyordum. Tadım’ın kendi alanında en iyi olduğunu düşünürken, Papağan ürün geliştirme atraksiyonuyla beni şaşırttı. Üstüne üstlük çekirdek ambalajının üzerindeki keepera bayıldım. Yediğiniz kadarını yiyin, kaldığınız yeri bandajlayın. Daha sonra devam ettiğinizde, aynı tazeliği korumak maksatlı düşünülmüş bu keeper. Buraya kadar herşey Papağan’ın lehine. Açtım paketi. “Ofsayt!”. Hepsi neredeyse aynı boyda ve dolgun çekirdekleri aradı gözüm. Tadına gelince, Tadım’ı gene tek geçerim.
Şimdi sorum şu;
-Ürün geliştirme yapmak, sizi ne kadar kurtarır?(Sizi derken üreticiyi, firmaları kastediyorum:))
– Ürünün kaliteli oluşuyla nereye kadar gidilir? Kalite tek başına yeterli midir?
– Hem kalite hem ürün geliştirme mükemmelliği sağlar mı?
Comment here